μια ξεχαρβαλωμενη πυξιδα

Τα βλεφαρα μου μοιαζουν διαφανα
αερινες κουρτινες θεατρου
κλειστου εδω και καιρο
ενα αερακι δροσιζει τη νυχτα
η σιωπη σε ξεκουφαινει
συρματοπλεγματα δενουν
τα χειλια μου και την ψυχη σου

Η κλεψυδρα και η πυξιδα
αγκαλιαζονται και απομακρυνονται
για να πλησιασουν παλι σε ενα τοπιο
διαφορετικο οσο και ολοϊδια απαραλλαχτο
Οι πορειες τους  δικες μας

η ιστορια του χρονου μου
η πορεια του χρονου σου

Και η αργη ρυθμικη κινηση του νερου
να χορδιζει οργανα ξενα για να παιξουν
σε εναν ρυθμο που ξεχυλιζει πικρα
μια ερχεσαι, μια φευγεις
ποτε δε μενεις για πολυ

Και η εναλλαγη αναμεσα στο πριν και το μετα
το παντα και το ποτε
να κολλαει πανω σου
σαν σιδερενια μπαλα
που δεν αποχωριζεσαι

Παει καιρος που δεν εγραψα,
που δεν ειδα ενα αγγιγμα
που δεν μυρισα εναν ηχο,
που δεν ακουσα τη μυρωδια σου
ολες οι αισθησεις ανακατευτηκαν
δεν ξεχωριζω πια τη γευση απο την οσφρηση
την αφη απο απο την οραση

Πλεω σε εναν ουρανο γεματο
 απο τα ονειρα του καθενος, αναζητωντας τα δικα μου
Λεξεις ασυνδετες και γεματες αποστροφη η μια για την αλλη
στεκονται μπροστα στα βραχια
ετοιμες να συγκρουστουν

Ολα κυλανε σε ενα ρευστο σκοταδι
που κοιμαται μακαριο
χωρις να ακουει τις εικονες
χωρις να βλεπει τις λεξεις

ψαχνω μεσα μου τα συννεφα
και κλειδωνω τις αστραπες και τους κεραυνους
που κουβαλανε οι γλαροι
Δεν μ απομεινε τιποτα πια
κρατας επτασφραγιστα τα βλεμματα

Εφιαλτικα ανθρωπομορφα ψαρια πετανε
γυρω σου και με πλησιαζουν
προσπαθωντας να με βυθισουν
σ ενα βυθο κρυο και σκοτεινο
Η αναμνηση ενος μελλοντος
που δεν θα ρθει ποτε
Η θυμηση ενος παρελθοντος
που ειναι ακομα εδω

sudden pause...never stops

Βουτας τα ποδια σου στο νερο καθως βλεπουμε το ηλιοβασιλεμα,
Μαζευεις ηχους και χρωματα για να τα χαρισεις οπου αγαπας 
 
Γλυκιες μελωδιες σου κλεινουν το ματι μαζι με ηχους
που προμηνυουν συννεφα μαυρα και βροχη καταρρακτωδη.
Το τερας που κρυβεται μεσα σου αργα και σταθερα οδευει προς την εξοδο
 

Μα ξαφνικα απο μακρια ερχεται ενας γνωριμος ρυθμος 3/4

και σε αποπροσανατολιζει, σε κανει να ξεχνας

κοιταζεις λιγο αμηχανα δεξια, μετα αριστερα και χαμογελας στο  χαος

Οποια σκεψη γεννιεται εκεινη τη στιγμη ακολουθει το ρυθμο τηςμουσικης

βλεπεις ολη σου τη ζωη να περναει μπροστα σου

σκορπιες εικονες και σκηνες, αλλες ασπρομαυρες κι αλλες τεχνικολορ

σε χαρτι ιστμαν κοντακ  ανηφοριζοντας για το γνωστο χαος της ληθης

Πετωντας δημιουργουν σχηματα που σε καρφωνουν με τις γωνιες τους

αν και πεταν σε κυκλικη τροχια γυρω σου

Κλεινεις τα ματια και αφηνεσαι στο ενα και μοναδικο  ταξιδι

που εχεις μαθει να κανεις... 

με λενε...

Πηνελοπη, Μηδεια, Κλυταιμνηστρα, Αυγαυη, Αντιγονη, Ελενη, Οφηλια, Λαιδη Μακμπεθ, Λωρα, Μπλανς, Μπεσι, Αρκαντινα...

απιστευτα ιδιοσυγκρασιακες, με τεραστια συναισθηματικη κλιμακωση, εμφαση στη μεταμφιεση και την εκθεση, ελλειπτικες οσο και αινιγματικες, με την ταση να στρεφονται προς τον εαυτο τους ξεσπωντας εσωτερικα, σφαγεια στο βωμο της ενδοσκοπησης, της αναζητησης της ψυχης τους, γεματες γνησια ανθρωπινα συναισθηματα

θυματα των περιστασεων; εκαναν τις επιλογες τους. σωστες ή λανθασμενες.

  

"Το φως τυλιγει τα κτιρια σαν βιαστικος επιχρυσωμενος κισσος 

Πυροτεχνηματα στο ματι της ομιχλης, οριοθετωντας την ευμεταβλητη εποχη

Το μυαλο μου εξακολουθει να διαχωριζεται απο την αλκοολη 

Η Πηνελοπη στη γεφυρα της πληξης

Η αποφαση Φως αναβαίνει τα κτίρια, όπως το γρήγορο και επιχρυσωμένο κισσός,
 Πυροτεχνήματα στην ομίχλη μάτια, την περίφραξη του άστατος σεζόν,
 Το μυαλό μου εξακολουθεί να ξεχωρίζει σε αλκοόλη.
 Η Πηνελοπη  στη γέφυρα της πλήξης, η απόφαση διαρρηγνυει τη μαραμενη παραταση

ειμαι ελαφρυτερη, ελαφρυτερη και λιγο μοναχικη νυμφευμενη με τα σοφα λογια μου"

                                                                                                    Jayne Amara Ross