την πρώτη φορά

 Την πρωτη φορα που σ αντικρισα, ερωτευτηκα τα ματια σου.
 Απο κεινη τη στιγμη σ ερωτευτηκα κ θα σ αγαπω ως το τελος.
 Ελα κοντα μου, φως μου, σωτηρα της ζωης μου, ανοιξε μου την ψυχη σου
 και πες μου της ζωης σου τα μυστικα. (*)

 Μοιρασου μαζι μου την απλοτητα μιας κινησης που δινει ζωη σ ολο το ειναι. 

Λογος και κινηση σφιχτοδεμενα, δοσμενα με απλοτητα, χωρις στολιδια, οπως ειναι τα συναισθηματα. Τα ποδια σου σχεδον ακινητα και ολα οσα αισθανεσαι και θελεις να πεις να τα λενε τα χερια σου και το προσωπο σου. Ολα σου τα συναισθηματα να περνανε μονο απο το πανω μερος του σωματος γιατι ειναι τα χερια που αγκαλιαζουν, που χαϊδευουν, που αγγιζουν απαλα. 

Ειναι το προσωπο που καθρεφτιζει τι νιωθεις, πώς αισθανεσαι, που προδιδει ο,τι προσπαθεις να κρυψεις και τα ματια σου, που διαβαζοντας τα, χανομαι μεσα σ αυτα, ξεχνιεμαι, βυθιζομαι και ταξιδευω στις σκεψεις σου κι αλλοτε με κοιταζουν περιπαικτικα κι αλλοτε με μια θλιψη βουλιαγμενη στο πρασινο φως τους. 

Γωνιες που σε αγκαλιαζουν μα και σ αναγκαζουν ν αλλαζεις κατευθυνση, σε οδηγουν απο τη σιγουρια, στην αγωνια, στην αμφιβολια, στην αναζητηση, στην ηρεμια, στο στιγμιαιο σταματημα ιδιο λαμψη επιβεβαιωσης, για να ξαναρχισουν απο την αρχη τον αεναο κυκλο τους, με ενα φορτισμενο οσο και συγκρατημενο παθος , με μια βουβη κραυγη, ξεγυμνωνοντας την ανθρωπινη ψυχη απο οσα θαβει βιαστικα ή κρυβει με κοπο γιατι φοβαται μην την περιγελασουν, γιατι ντρεπεται που τα σκεφτεται. 

Κινηση με συναισθηματικη αμεσοτητα. Ειναι η ψυχη σου που χορευει, αγαπημενε, ειναι η ψυχη μου που κινειται τοσο απαλα σα να εχει παραδοθει στο αναποφευκτο. Ροη, η μια συναισθηματικη κατασταση, η μια σκεψη οδηγει αβιαστα στην επομενη, σαν το νερο που κυλαει και ξεπλενει ο,τι σε καθηλωνει και δε σε αφηνει να αισθανθεις αναλαφρος. 

Εικονες που ξεδιπλωνουν ολα οσα δεν τολμαει το στομα να προφερει, μα τα χαριζει απλοχερα η ενωση των χεριων και το αγκαλιασμα τους η συμβολικοτητα της κινησης και η σημειολογια των χεριων που ανοιγουν για να καλοδεχτουν, να παρηγορησουν, να σφιξουν, να δωσουν δυναμη, καταφυγιο, ασφαλεια, τρυφεροτητα. 

Για να ακολουθησει, την εικονα του βυθισματος και της αποδοχης των συναισθηματων, η ελαφροτητα της μετακινησης σε ενα αλλο χρονικο σημειο, που ολα μοιαζουν να αιωρουνται και να γλυστρανε σε εναν κοσμο περα απο τον συνηθισμενο. Σ ενα γκριζο χωρο που περιβαλλει τις ψυχες μας, η απουσια χρωματος εκδιωκεται απο το μονο χρωμα που υπαρχει, ενα γλυκο ροζ, αφηνοντας το παθος να διαφαινεται απο τις εκφρασεις του προσωπου και τον ηχο του υφασματος που ακολουθει τις κινησεις αλλοτε παιζοντας κι αλλοτε δημιουργωντας κυματα συναισθηματων. 

Ο χρονος κυλαει, το χερι ποτε εκκρεμες, ποτε καθρεφτης οδηγει τις σκεψεις μου σε σενα και αυτες γυριζουν πισω και νιωθω μια να βυθιζομαι και μια ν ανεβαινω σε ενα υψος που ακομα κι εμενα τρομαζει, δεν θελω να το σκεφτω, δεν θελω να το αντικρισω σε ολο του το μεγαλειο, αφηνομαι μονο να το νιωθω.

 Παραδοσιακο σεφαραδιτκο τραγουδι σε αποδοση απο τους The New World Renaissance Band (με τη φωνη του: Owain Phyfe).Απο το σαουντρακ  της δουλειας της Pina Bausch "Der Fensterputzer".
Απο την ταινια Pina, του  Wim Wenders.

(*)
La prima vez ke te vidi
De tuz ojos me 'namori
D'akel momento te ami
Fin a la tomba te amare.
Aserkate mi kerida
Salvadora de mi vida
Descubrite i avlame
Sekretos de la tu vida.