Όλοι εκεί κατοικούμε.... έρχονται οι χειμώνες και φεύγουν κι εμείς πάντα με τη σκέψη στο ταξίδι και το όνειρο στα μάτια, τους αποχαιρετάμε και τους υποδεχόμαστε...... και παντα ελπίζουμε και ταξιδεύουμε με τη φαντασία. Κι ονειρευόμαστε μικρά και μεγάλα ονείρατα και το πρωί μας βρίσκει ασάλευτους, στο ίδιο σημείο παντα, με ένα χαμόγελο δανεικό και το όνειρο να περιμένει το βράδυ για να ξαναζήσει μέχρι να έρθει η επόμενη αυγή .....
Στη νεότερη εκτέλεση από τη Μαριάν Φέιθφουλ , ξεχειλίζει η πίκρα και το χαμόγελο γεμάτο θλίψη ακολουθεί το ρυθμό σε ένα χορό με τη σκιά των απραγματοποίητων ονείρων στη γειτονιά μας.....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου