Τίποτα δεν είναι το ίδιο πια. Όλα άλλαξαν, απ τη μια στιγμή στιγμή στην άλλη και δεν απόμεινε σχεδόν τίποτα. Σε βλέπω ν απομακρύνεσαι στα περασμένα και δεν μπορώ να κάνω τίποτα για να το σταματήσω. Βυθίζεσαι και δεν μ απομένει παρά να συμφωνώ μαζί σου σε όσα λες για να μην στεναχωριέσαι. Σ ακολουθώ στις περιπλανήσεις σου μη μπορώντας να κάνω αλλιώς. Σου παριστάνω τη χαρούμενη και αποδέχομαι τα πάντα για να σε βλέπω να ησυχάζεις. Κι όμως είναι τόσο θλιβερό, έχει τόση φθορά. Γύρισες στο παρελθον και οι δαίδαλοι των εγκεφαλικών σου νευρώνων σε οδηγούν σ ένα λαβύρινθο από τον οποίο δεν πρόκειται να βγεις.
Από την άλλοτε κραταιά κυρία δεν απέμεινε παρά ένα κουβάρι αναμνήσεων και μια ορμή αποφασιστικότητας που λειτουργεί πια εναντίον σου.
Αυτό που τριγυρνάει στο μυαλό μου συνέχεια και δε μ αφήνει σε ησυχία είναι εκείνο το τελευταίο κοτοπουλάκι που μου είχες αγοράσει από το Μινιόν. "Να το προσέχεις" , μου είχες πει....... Άραγε το θυμάσαι ή το ξέχασες......γιατί εμένα με ξέχασες....... δεν με αναγνωρίζεις πια.....στο κουβάρι του μυαλού σου με μπερδεύεις . Εγω θυμάμαι αλλά ξεχνάω να σε πάρω τηλέφωνο.....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου