Αυτο ηταν λοιπον.Απο δω και μπρος μιλαμε για σενα στο παρελθον.Δεν υπαρχει παρον ουτε και μελλον.Αποφασισες να φυγεις και εφυγες. Φυγε φως,ελα νυχτα.τιποτα αλλο δεν εχει σημασια. Απομακρυνθηκες μεχρι που εγινες φιγουρα σε αλλη πια σφαιρα. Αφεθηκα κι εγω και οι ερινυες μ ακολουθουν. Πρεπει να μαθω να ζω μ αυτες.
Τοσο κοντα και συναμα τοσο μακρια. Μ εκανες ν ανοιξω μπαουλα απο χρονια κλειστα. Ησουν παντα διπλα μου να με σηκωσεις οποτε επεφτα, να με στηριξεις και να μου δωσεις ο,τι δεν εβρισκα, να με κάνεις να κοιταξω οπου δεν εβλεπα.
Ανησυχο πνευμα, ανοιχτο μυαλο, φυσικο ταλεντο που σου δοθηκε απλοχερα.Ο,τι εμεις παλευαμε να αντιληφθουμε, το εκανες να φαινεται τοσο απλο. Αρχιτεκτονικη, σκηνικα,κοστουμια,φωτα, συγγραφη, πολιτικη, σινεμα, μουσικη, διαβασμα. Ξεχωριζες με ο,τι καταπιανοσουν, χωρις προσπαθεια.
Τι το καταραμενο κουβαλουσες πανω σου; Τι ηταν το συννεφο που σε τυλιξε και σε πηρε μακρια;; Δεν επανηλθες ποτε. και τωρα εφυγες για τα καλα, σε βλεπω να γελας διπλα μου με το πονηρο βλεμμα-εμενα θα με θυμαστε νεο, δε θα γερασω,δε θα γινω ανημπορος. Απο χθες το μεσημερι μας ακολουθεις. Ρωταμε ο ενας τον αλλο:
-Τον βλεπεις κι εσυ;;
-Ποιον;
-Τον πριγκηπα
Αλλα ξερουμε οτι δεν ηρθες για καποιον απο μας.
Απλα θα ταξιδευεις πλεον μαζι μας στα ταξιδια του καθενος μας....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου