εξοδος

Ταξιδευαμε νυχτα, οταν ο καιρος ηταν γλυκος, βολευομασταν χωμενοι σε κουβερτες  στο καταστρωμα και απαριθμουσαμε οσους αστερισμους αναγνωριζαμε στο μεγαλο σκοταδι που μας τυλιγε.
Ολοι κι ολοι δυο ημασταν. Ο Δασκαλος των Τεχνασματων κι η αφεντια μου. Εκεινο το βραδυ, που ολα ξεκινησαν, πιστευα οτι κρατουσα στην παλαμη μου ενα λαμπερο πετραδι, πιο πολυτιμο κι απο το θησαυρο του Δρακου της Αληθινης Πυλης. Ο Δασκαλος το πηρε απο το χερι μου, χαμογελασε και η φωνη του ακουστηκε σαν αποηχος των κυματων που μας συνοδευαν στο ταξιδι.

- Αυτη ειναι μια πετρα, ενα κομματι απο το βουνο στην Ακρη, ενα κομματι της γης που κατοικουν ανθρωποι. Ειναι ο εαυτος της, ενα μερος του κοσμου. Χρησιμοποιησες το ξορκι της Ψευδαισθησης και την εκανες να μοιαζει με πολιτιμο λιθο. Θα μπορουσες να την κανεις να μοιαζει με ηλιοτροπιο ή γατα ή ένα γαλαζιο ματι που πλεει στον ουρανο ή εναν καταρραχτη, αλλα θα ηταν ψεμα, απλα θα ξεγελουσες τις αισθησεις σου για λιγο. Για οσο κραταει το ξορκι θα βλεπεις, θα ακους, θα νιωθεις αυτο που που νομιζεις οτι δημιουργησες, αλλα στην πραγματικοτητα μονο εσυ θα μπορεις να το δεις, γιατι οι υπολοιποι θα εξακολουθουν και βλεπουν το αντικειμενο οπως ειναι στην πραγματικοτητα. Βλεπεις η Ψευδαισθηση λειτουργει μονο για σενα. Υπαρχει μια περιπτωση να δει και αυτος που βρισκεται απεναντι σου ο,τι βλεπεις και εσυ. Να ειναι αρκετα ευπιστος και να σε εμπιστευεται απολυτα.