Θα κανεις χαρτινα ονειρα,
απο αυτα που δεν αντεχουν τη βροχη,
θα λιωνουν στις πρωτες σταγονες.
Οταν θα τα βλεπεις να γεννιουνται
θα σου φαινονται μαγικα, θα λαμπουν,
μα συντομα το φως τους θα ασθενει
το χραμι της ζωης σου θ απομεινει ξεφτια
θα σβηνουν αργα απο τα ματια σου,
θα γινονται μια αναμνηση οπως τοσες αλλες
κι αυτη θα δινει τη θεση της σχεδον χαιρεκακα
σε μιαν αχλη που θα σκεπαζει το μυαλο σου.
Ολα θα μενουν μετεωρα και θολα
μεχρι που θα γινουν ενα αχνο συννεφο
που θα σε ακολουθει,
μεχρι να χαθει μαζι σου στην ομιχλη
και θα στεκεις να αναρωτιεσαι
αν κατι απο ολα αυτα ειχε υπαρξει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου