Πού να σας κρυψω τρυφερα μου
δεν υπαρχει χωρος για σας.
Μπειτε στο πολυχρωμο μπαουλακι σας
και σιωπηστε,
στ αληθεια δεν υπαρχει κανεις
που να σας εχει αναγκη
κι αν υπαρχει δεν τον ξερω
και δεν θελω πια να τον γνωρισω.
Στο μπαουλακι σας ειναι ζεστα , καθιστε εκει.
Θα ειστε οι φλογιτσες που θα φωτιζουν τις νυχτες
τον υπνο των ταξιδευτων,
που θα κρατουν παρεα στο μοναχικο ταξιδι
μιας ανασας.
Το τρυφερο παιδι που κρυβεται πισω σας
θα παραμεινει στις σκιες
δεν θα δει το φως.
Ας παιξει στον κοσμο των σκιων
μαζι σας.
Παρτε το κι αυτο κοντα σας
μην το αφηνετε
χορεψτε μαζι του, καντε βολτες στην ακροθαλασσια
εκει που το κυμα συνανταει τα κοχυλια
περπατηστε ερημα δρομακια
ακουμπηστε κορμους δεντρων
χαϊδεψτε το παραμυθι
κυνηγηστε το απιαστο
χαμογελαστε στο ονειρο
χορεψτε μια νυχτα με πανσεληνο.
Τετάρτη 20 Ιουνίου 2012
Δευτέρα 11 Ιουνίου 2012
ένα άγγιγμα
Πεφτεις, σηκωνεσαι, ξαναρχιζεις απο το μηδεν , χανεσαι απο ολους, χανεις ο,τι συμβαινει γυρω σου, μονος μπροστα σε μια οθονη, τσουζουν τα ματια, πονανε τα χερια, μπερδευεις τις μερες, χανεις την επαφη με το περιβαλλον, δεν ξεχωριζεις τις μερες απο τις νυχτες, η μονη εικονα που εχεις ειναι αυτη μιας οθονης που εναλλασσονται οι φωτογραφιες μεχρι να μην αντιλαμβανεσαι τη διαφορα, ατελειωτες εργατωρες, για αλλους χαμενες, για σενα απλα παρελθον, πιεση και ενταση που κορυφωνονται, απογοητευση, πανικος αλληλοδιαδεχομενες συναισθηματικες καταστασεις και καποιες απειροελαχιστες στιγμες ενα χαμογελο ερχεται απο κει που δεν το περιμενεις και παιρνεις μια ανασα και λες μηπως αξιζει τελικα; και παιρνεις μια ανασα, ολα θ απανε καλα, για να ερθει η αμφιβολια να φωλιασειτην ιδια στιγμη και να σε ξανατραβηξει στο ερεβος. Το μονο που μενει ειναι ενα αγγιγμα απο αρωματα βγαλμενα απο την αχλη του χρονου. Οι ατελειωτες ωρες ..... για μια στιγμη στο χρονο που μ ενα φυσηγμα θα γινει σκονη & θα πεταξει για να χαθει στην αιωνιοτητα.
↵ Use original player
← Replay
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
αστερόσκονη.....
