Η δεύτερη μέρα του Πάσχα ήταν πάντα δύσκολη. Είχε τελειώσει η Μεγάλη Εβδομάδα μαζί και οι βόλτες με τα ποδήλατα και το παιχνίδι στην πλατεία έξω απο τη μεγάλη εκκλησία μέχρι να μας φωνάξουν οι μαμάδες στο ναό καθώς έβλεπαν να καθυστεροούμε. Από τη Μεγάλη Τετάρτη και μετά όλα έμοιαζαν να κυλάνε σαν να ήταν καλοκαίρι. Οι μαμάδες να μαλώνουν που με το που τελείωνε το Ευχέλαιο τρέχαμε στην παιδική χαρά μέχρι ν αρχίσει η Ακολουθία. Τα κόκκινα αυγά και τα αυτοκόλλητα-που ποτέ δεν κατάφερα να κολλήσω πάνω τους. Είχε περάσει και η πείνα της Μεγάλης Παρασκευής που ήταν η μόνη μέρα το χρόνο που πειθόμασταν να φάμε μαυρομάτικα νερόβραστα φασόλια-και τι νόστιμα που φάνταζαν. Η αναμονή του Μ. Σαββάτου και η προσεκτική ετοιμασία της λαμπάδας για το βράδυ και η μυρωδιά της μαγειρίτσας που σιγόβραζε. Ο εσπερινός της Αγάπης την Κυριακή του Πάσχα με την ανάγνωση του Ευαγγελίου σε πολλές γλώσσες.
Το "καλοκαίρι" κάθε Πάσχα κρατούσε μια εβδομάδα. Από τη Δευτέρα του Πάσχα άρχιζε η ... εβδομάδα των παθων των μαθητών. "Αρχιζαν" τα διαβάσματα που πάντα στην πραγματικοτητα άρχιζαν και τελείωναν την Κυριακή του Θωμά.
Η πιο δυσκολη μέρα ήταν η Δευτέρα του Πάσχα μια και όλοι έλειπαν στα χωριά τους για Πάσχα ή αναπαύονταν από το μεγάλο φαγοπότι της Κυριακής. Η πόλη ήταν άδεια, μόνο κάποια λεωφορεία κι αυτά με ένα δυο επιβάτες μέσα. Τις Δευτέρες του Πάσχα ακόμα και η εκπομπή του Γιάννη Πετρίδη στο ραδιόφωνο ήταν ηχογραφημένη. Αποτελούσε όμως πηγή για ώρες ενασχόλησης μετά τις 5 που τελείωνε.
Μια τέτοια Δευτέρα μου ήρθε στο νου καθώς άκουσα ξανά μετά από πάρα πολλα χρόνια το άλμπουμ των Beatles "Sgt. Pepper's Lonely Heatrs Club Band". Eκείνη τη Δευτέρα είχα πρωτακούσει το "With a little help from my friends" και ακολουθώντας την προσφιλή μου συνήθεια έγραψα τα λόγια και τα αφιέρωσα σε όλους τους φίλους που ήταν μακριά.
Το ίδιο και σήμερα..... έγραψα τα λόγια για να τα αφιερώσω σε όλους τους φίλους που είναι μακριά.
Χριστός Ανέστη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου