ενα μισοφεγγαρο ξεπροβαλε αναμεσα στις φυλλωσιες ενος πευκου που αγκωμαχουσε να επιβιωσει χωμενο στο τσιμεντο και τις πυρωμενες πλακες μιας πλατειας που τις τελευταιες μερες ειτε καυτα μεσημερια ειτε περιεργα δροσερα βραδια με φιλοξενει. Στο βαθος σε μια οθονη το γαλαζιο μιας πισινας, που φιλοξενει την εθνικη του πολο, προσφερει ανασες δροσιας αναμεικτες με εθνικη περηφανεια ενα σαββατοβραδο του καλοκαιριου, που δειχνει να χαθηκε μεσα στο χιονι της ψυχης, ενω τα παντα γυρω του αποδιδουν μια μυρωδια αρωματος -musk θαρρω- και λουκανικου στα καρβουνα, και η λογικη με το παραλογο συναψαν δεσμο και προχωρουν στην επισημοποιηση του λες και δεν υπαρχει αυριο.
στα κοινωνικα μεσα δικτυωσης εικονες απο παραλιες και τη μακιγιαρισμενη μακαριοτητα επιδοξων και αυτοανακηρυγμενων φωτογραφων, που δεν παραλειπουν να αφηνουν οπτικα αποτυπωματα απο τις ακτες και τις θαλασσες που φιλοξενηθηκαν, για μια ακομη χρονια στις ετησιες και πολυαναμενομενες καλοκαιρινες διακοπες τους.
απο τα ηχεια ενα μπιτ διεκδικει τη θεση του κι αυτο στην πραγματικοτητα των θαμωνων της πλατειας που ειτε ξεφυλλιζουν σχεδον αδιαφορα -αλλα αναμφιβολα με ζηλεια- στη φωτισμενη οθονη, φιλους που ανεβαζουν φωτο απο μαγικα νησιωτικα ηλιοβασιλεματα, ειτε συζηταν μεγαλωφωνα αναμεσα στις μπουκιες ενος ντακος και μιας φτηνης Αλφα τις αναμνησεις τους απο την επισκεψη στο Ρεθυμνο πριν κατι χρονια -αιωνες φαινεται να περασαν απο τοτε -ο χρονος ειναι κατι σχετικο, τα χρονια παιρνουν, οι ωρες δεν κυλανε που λεγε η Ζυραννα σε μια συνεντευξη πως ελεγε η μακαριτισσα η μανα της. Καποιος αφηνει ενα κομμενο πλαστικο μπουκαλι νερο κατω απο το τραπεζι για να πινει ο σκυλος που τους συντροφευει.
φλερταροντας με την τρελα, ανοιγοντας και κλεινοντας την πορτα σε εναν κοσμο γεματο φαντασματα και σκιες. Η ζωη συνεχιζεται, κυλαει με τους δικους της ρυθμους.
Ο καθενας ακολουθει τα δικα του μονοπατια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου