οταν ολα θα εχουν τελειωσει τι θα χει απομεινει
καποιες μνημες ασθενεις,
ουτε ο ηχος της φωνης θα τριγυρναει φερνοντας νωχελικα απογευματα που κεντουσαν τη θαλασσα
χαθηκαν κι αυτα μεσα στα απονερα ενος ακομη καλοκαιριου κατω απο τη συναυλια σολο ενος τζιτζικα, που πασχιζει να κρατηθει ση ζωη, γνωριζοντας οτι το τελος ειναι κοντα
μερικοι καθως απομακρυνομαστε δεν αφηνουμε πισω μας παρα την αναμνηση απο ενα χναρι, τη θολη υποψια οτι υπηρξαμε ή παλι μπορει και να ηταν ολα ενα ονειρο και να μην υπηρξε τιποτα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου