εχω την αισθηση οτι ζω για το τιποτα, εχω την αισθηση οτι δεν ζω, απλα καποιες λειτουργιες συντελλουνται ακομη και συνεχιζω και αναπνεω.
ουτε η μουσικη πια με ανακουφιζει, ενα θολο φαντασμα ωχρο και λιποσαρκο κυκλοφορει γυρω μου. οταν πιανεις πατο, καθεσαι εκει, δεν εχει -ή ετσι νομιζεις- να πας πιο κατω.
ζωη λειψη, ξοδεμενη στο ελαχιστο για να μην τελειωσει.
επωδυνα ψυχρη, χωρις κανενα ελεος. οταν γινεσαι -ακομα κι αν φαινεσαι και δεν εισαι- ευαλωτος γινεσαι ερμαιο απαιτησεων, ευκολος στοχος σχολιων
γλυκαναλατες κλαψες...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου