Ο χορος των πνευματων

γεμισε το μυαλο μου με εικονες και λεξεις. λεξεις που δεν βολευονται η μια διπλα στην αλλη, εικονες που εχουν χασει τη σειρα τους. ενα φαναρι μου κλεινει το ματι, δυο δειχτες κυνηγιουνται πανω σε μια λευκη επιφανεια, το φαναρι να επανερχεται ξανα και ξανα αναβοσβηνοντας ρυθμικα μεσα σε μια λιμνη βουλιαγμενη στην ομιχλη, ενω μια βαρκα στεκει στην οχθη περιμενοντας τους γερανους που δεν θα ερθουν ποτέ. γραμματοσειρες και οι γερανοι σ ενα σφιχταγκαλιασμα με τους μαυρους ογκους των κτιριων στο λιμανι, ενα πορτοκαλι τοσο απαλο σαν χαδι και πισω απο ολα... μια μουσικη που τα συνδεει...