muted s-elf

deform structure

muted s-elf III

how do people deal with memories?

muted s-elf II

muted s-elf I

“I need silence, and to be alone and to go out, and to save one hour

to consider what has happened to my world, what death has done to my

world.” 

― Virginia Woolf, The Waves

εξοδος

Ταξιδευαμε νυχτα, οταν ο καιρος ηταν γλυκος, βολευομασταν χωμενοι σε κουβερτες  στο καταστρωμα και απαριθμουσαμε οσους αστερισμους αναγνωριζαμε στο μεγαλο σκοταδι που μας τυλιγε.
Ολοι κι ολοι δυο ημασταν. Ο Δασκαλος των Τεχνασματων κι η αφεντια μου. Εκεινο το βραδυ, που ολα ξεκινησαν, πιστευα οτι κρατουσα στην παλαμη μου ενα λαμπερο πετραδι, πιο πολυτιμο κι απο το θησαυρο του Δρακου της Αληθινης Πυλης. Ο Δασκαλος το πηρε απο το χερι μου, χαμογελασε και η φωνη του ακουστηκε σαν αποηχος των κυματων που μας συνοδευαν στο ταξιδι.

- Αυτη ειναι μια πετρα, ενα κομματι απο το βουνο στην Ακρη, ενα κομματι της γης που κατοικουν ανθρωποι. Ειναι ο εαυτος της, ενα μερος του κοσμου. Χρησιμοποιησες το ξορκι της Ψευδαισθησης και την εκανες να μοιαζει με πολιτιμο λιθο. Θα μπορουσες να την κανεις να μοιαζει με ηλιοτροπιο ή γατα ή ένα γαλαζιο ματι που πλεει στον ουρανο ή εναν καταρραχτη, αλλα θα ηταν ψεμα, απλα θα ξεγελουσες τις αισθησεις σου για λιγο. Για οσο κραταει το ξορκι θα βλεπεις, θα ακους, θα νιωθεις αυτο που που νομιζεις οτι δημιουργησες, αλλα στην πραγματικοτητα μονο εσυ θα μπορεις να το δεις, γιατι οι υπολοιποι θα εξακολουθουν και βλεπουν το αντικειμενο οπως ειναι στην πραγματικοτητα. Βλεπεις η Ψευδαισθηση λειτουργει μονο για σενα. Υπαρχει μια περιπτωση να δει και αυτος που βρισκεται απεναντι σου ο,τι βλεπεις και εσυ. Να ειναι αρκετα ευπιστος και να σε εμπιστευεται απολυτα.

Χαρτινα ονειρα

Θα κανεις χαρτινα ονειρα,
απο αυτα που δεν αντεχουν τη βροχη,
θα λιωνουν στις πρωτες σταγονες.
Οταν θα τα βλεπεις να γεννιουνται
θα σου φαινονται μαγικα, θα λαμπουν,
μα συντομα το φως τους θα ασθενει
το χραμι της ζωης σου θ απομεινει ξεφτια
θα σβηνουν αργα απο τα ματια σου,
θα γινονται μια αναμνηση οπως τοσες αλλες
κι αυτη θα δινει τη θεση της σχεδον χαιρεκακα
σε μιαν αχλη που θα σκεπαζει το μυαλο σου.
Ολα θα μενουν μετεωρα και θολα
μεχρι που θα γινουν ενα αχνο συννεφο
που θα σε ακολουθει,
μεχρι να χαθει μαζι σου στην ομιχλη
και θα στεκεις να αναρωτιεσαι
αν κατι απο ολα αυτα ειχε υπαρξει.

Francis A Willey - THE ROMANTICIST